Bij de ernstige overstromingen in Pakistan, in augustus vorig jaar, behoorde het district Jaffarabad in de deelstaat Baluchistan tot de zwaarst getroffen gebieden. Duizenden dieren zijn verdronken. Het gebied stond wekenlang blank.
Bij de ernstige overstromingen in Pakistan, in augustus vorig jaar, behoorde het district Jaffarabad in de deelstaat Baluchistan tot de zwaarst getroffen gebieden. Duizenden dieren zijn verdronken. Het gebied stond wekenlang blank. Tienduizenden hectares landbouwgrond, fabrieken, wegen, huizen waren vernietigd, mensenlevens verwoest. Nu, 9 maanden later, zijn de inwoners van Jaffarabad bezig met de wederopbouw. Brooke was de enige organisatie die tijdens de overstroming hulp heeft geboden aan dieren in nood. Ook nu nog, zetten de dierenartsen hun hulp onverminderd voort. De Brooke-teams in Jaffarabad hebben tijdens de overstromingen 2489 paarden behandeld, terwijl aan 4440 dieren voeder is uitgedeeld.
De baksteenovens draaien weer overuren. In zo’n baksteenfabriek in Jaffarabad ontmoette Brooke-dierenarts Dr Brohi een bijzondere arbeider. Een vrouw, met haar drie werkezels. De overstromingen hebben het leven van die vrouw, Myriam Panah (45 jaar), en haar gezin uit de Noonari gemeenschap in Jaffarabad, veranderd in een nachtmerrie. Vóór de overstroming had de familie Panah een zwaar werkleven, maar ze redden zich goed. Mohd, de vader des huizes, werkte in de baksteenfabriek, al sinds zijn achttiende. Toen hij begon met werken, moest hij een werkdier huren, maar in de loop der jaren had hij hard genoeg gewerkt om zelf ezels aan te schaffen. Uiteindelijk had hij vier werkdieren, waarmee hij geld verdiende voor zijn vrouw en vijf kinderen. In 2005 konden meneer en mevrouw Panah hun houten hut vervangen door een stenen huisje.
Augustus is de maand van de moessonregens. Myriam Panah hoorde in het dorp dat er op de radio werd gewaarschuwd voor zware buien. Mohd bracht Myriam en de kinderen naar een veilige plek. Daarna keerde hij weer naar huis terug, om voor de dieren te zorgen. De stortregen zou dagenlang aanhouden. Ter hoogte van het huis van de familie Panah trad de rivier uit zijn oevers. Mohd zag hoe zijn ezels verdronken. Hij werd zelf ook meegesleurd door het water. Een dorpsgenoot wist hem aan land te krijgen, maar Mohd bezweek aan zijn verwondingen.
Ondertussen had Myriam Panah met haar kinderen onderdak gevonden in een vluchtelingenkamp. Ze kreeg het vreselijke nieuws over Mohd een week later te horen. Ze besefte dat ze alles kwijt was, dat ze er alleen voor stond. Zodra het kon, is ze terug gegaan naar het gebied waar ze woonde. Bij kennissen die nog wat geld hadden, heeft ze een lening afgesloten. Met dat geld heeft ze drie ezels aangeschaft. Toen de eerste baksteenfabrieken weer open gingen, stond Myriam Panah vooraan om aan de slag te gaan. Ze werkt zo hard, dat ze zelfs een paar keer per maand een helper in dienst kan nemen. Myriam hoopt dat een paar van haar kinderen de kans zullen krijgen om naar school te gaan. Ze heeft, met hulp van vrienden, een hutje gebouwd.
Brooke-dierenarts Dr Brohi vertelt hoe Myriam Panah wordt geholpen door Brooke:”Ze heeft moeite om het hoofd boven water te houden, maar het lukt haar. Als geen ander beseft ze hoe belangrijk het is om haar dieren gezond te houden, en daarmee helpen wij Myriam en de andere ezelbezitters in de baksteenfabriek in Jaffarabad. Wij zorgen voor extra voer voor de dieren, en geven gratis diergeneeskundige hulp tijdens onze wekelijkse bezoeken. Myriam leert van ons hoe ze ziektes en aandoeningen kan herkennen en voorkomen, bijvoorbeeld door de dieren regelmatig rust te geven. Bij elk bezoek valt ons weer op hoe vriendelijk en vastberaden Myriam is. Haar leven staat in het teken van zelfopoffering. Haar ezels – die overigens al ingesneden neusvleugels had toen zij ze aanschafte – zijn sterk en verkeren in goede conditie.”
Dr. Brohi zegt het een voorrecht te vinden dat Brooke de dieren van een heldin als Myriam Panah mag begeleiden.