Hulp aan de ezeltjes in de steengroeven van Aswan

[Op alle foto's op deze pagina berust copyright. Geen toestemming om te kopiëren. Ongeautoriseerd gebruik is strafbaar.]
[All photos on this page are copyrighted. No permission to copy. Unauthorized use is punishable.]

We zijn in Aswan. We bezoeken een groep van 11 ezeltjes, die eigendom zijn van voorman Barsy. Ze werken in een steengroeve. Van de bijna 5000 werkdieren die Brooke-dierenarts Dr. Soliman op jaarbasis helpt trekt hij zich het lot van deze kleine groep hardwerkende dieren het meest aan. Dr. Soliman: “Denk je eens in te moeten werken in de brandende zon, over heuvels, in rul zand, over scherpe keien, ladingen stenen vervoeren die net zo zwaar zijn als jijzelf. En dat doen deze dieren van negen uur ’s ochtends tot vier uur ’s middags, met één onderbreking van een halfuur. Voer en water is er niet langs de route van de groeve naar de dumpplaats.

De meeste stenen die ze vervoeren zijn bestemd voor de bouw van de huisjes van de families die hier in de heuvels leven. De mensen zijn arm, dus ze schakelen geen bouwbedrijf in. De huizenbouw is een gemeenschappelijk “doe-het-zelf” project. Voor de aanvoer van stenen worden voorman Barsy en zijn ezels ingehuurd. Barsy en zijn dieren werken elke maand twee weken. Na twee weken stenen laden, transporteren en lossen onder plaatselijke omstandigheden, inclusief het klimaat, zijn mens en dier volledig uitgeput. Om uit te rusten worden dan gedurende twee weken “lichtere” transportwerkzaamheden verricht.

Ezels geven geen kik als ze pijn hebben; ze werken totdat ze neervallen. Het raakt me altijd weer, als ik zo’n dier zie ploeteren. Vermoeid van het harde werken, blijven ze rustig en stil wanneer ik ze onderzoek. Ze ondergaan alles met een gelatenheid die je bij gezonde dieren nooit ziet. Bij ons eerste bezoek een jaar geleden leden de meeste ezeltjes aan verschillende aandoeningen door het zware werk: peesproblemen, wonden aan de benen, wonden door het pakzadel en oogontstekingen door zand en stof. 

Zolang werkdieren worden ingezet voor extreem zware werkzaamheden, zal er dit soort dierenleed zijn. Het werk in de steengroeven is Barsy’s voornaamste inkomstenbron. Deze 11 ezeltjes verschaffen het levensonderhoud van minstens 50 mensen. Als dierenarts kan ik niets veranderen aan het zware werk dat de dieren moeten doen. Maar ik kan er wél voor zorgen dat ze hun werk kunnen doen met zo weinig mogelijk pijn, honger of dorst. En elke verlichting voor deze brave, zwoegende dieren is een verbetering.

Ik bezoek deze groep regelmatig en ik hou ook telefonisch contact met Barsy. Ik weet dat Barsy de waarde van zijn dieren beseft en hij behandelt ze zo goed als hij kan. Niet voor niets waardeert hij het dat ik hem zo nu en dan kom lastigvallen. Barsy weet dat niet alleen zijn ezels baat hebben bij mijn hulp, maar dat ook hijzelf, zijn meIk dewerkers en de gezinnen indirect daarvan profiteren. Tijdens mijn werkbezoeken geven we de dieren extra groenvoer, krachtvoer en water. De korte pauze benut ik om met Barsy te praten, over het werk, maar vooral over het welzijn van zijn ezels.
Het gaat stukken beter met de ezeltjes, maar het is me nog niet gelukt om Barsy zover te krijgen dat hij de dieren minder zwaar belast. Het zal tijd kosten om hem ervan te overtuigen dat zijn ezels beter zullen werken als ze zich goed voelen, maar ik ben ervan overtuigd dat het me gaat lukken.

We hebben al een paar goede stappen gezet. De warmtedekens die we tijdens ons eerste bezoek hebben uitgedeeld worden nog steeds gebruikt wanneer de nachten fris zijn. In de weken dat er wordt gewerkt geeft Barsy de dieren per toerbeurt een rustdag: hij zet per dag acht dieren in, en voor drie dieren is het een rustdag. Zo nu en dan wordt een ezel van Barsy opgenomen in onze kliniek omdat ze ziek of geblesseerd zijn. Als hij vermoedt dat een van zijn dieren een medisch probleem heeft, dan belt Barsy mij. Maar Barsy onderneemt zelf ook acties. Ik ben trots dat hij en zijn werkers tegenwoordig zelf actief bezig zijn met het onderhoud en reparaties van de pakzadels en tuig, en dat ze goede materialen gebruiken, zoals wij het ze hebben geleerd. Toen we de eerste keer kwamen, in 2016, kregen de dieren tijdens het werk geen voer of water. Nu wel. We blijven deze hardwerkende dieren begeleiden, totdat ik weet dat Barsy in staat is om zelf zijn dieren de juiste verzorging te geven.”

Onze dierenartsen helpen jaarlijks honderdduizenden werkpaarden en ezels, uitsluitend dankzij de steun van donateurs.

Wilt u het werk van Brooke Hospital for Animals steunen? Klik alstublieft hier. 

Wilt u een eenmalige donatie doen? Klik alstublieft hier.