Brooke geeft hulp in baksteenovens

Wat is een baksteenoven?

Baksteenovens zijn fabrieken waar bakstenen worden gemaakt. Er zijn baksteenovens in bijna alle landen waar Brooke Hospital for Animals werkt. Mensen, vaak hele families – van opa tot kleinkind - werken van zonsopkomst tot zonsondergang in de baksteenoven. Ze wonen in hutjes op het terrein van de baksteenoven, of in kleine dorpen in de buurt. Sommige arbeiders, de mensen die de oven bedienen, werken de hele nacht door.

Deze mensen zijn heel erg arm. Ze verdienen maar een paar euro per dag, waar het hele gezin van moet leven. Kinderen, ook de hele kleine, gaan niet naar school: ze moeten heel hard werken in de baksteenoven, sommigen al vanaf hun vijfde jaar. Over school gesproken, er zijn ongeveer 150.000 bakstenen nodig om een middelgrote school van drie verdiepingen te bouwen in India of Pakistan.

Bakstenen worden gemaakt van klei. De klei wordt uitgegraven en met kruiwagens vervoerd naar een plek waar de bakstenen worden gemaakt. Daar worden met metalen vormen blokken gemaakt van de klei. In elk kleiblok wordt een stempel gedrukt, met de naam van de fabriek. De blokken liggen netjes, plat naast elkaar, zodat ze kunnen drogen in de zon. Dat is de reden waarom er alleen in de droge seizoenen wordt gewerkt. Als het zou gaan regenen, dan zou al het werk voor niets zijn geweest.

Daarna worden de stenen naar de oven gebracht om te bakken. Dit is het punt waarop de mensen gebruik moeten maken van de kracht van paarden en ezeltjes. Er zijn twee manieren waarop de stenen worden vervoerd: in zadeltassen of op karren. Dat is in elk gebied verschillend. Er werken in één baksteenoven ongeveer 20 dieren. Alleen in Indiase baksteenovens werken meer dieren per baksteenoven: 60 paarden en ezels.

Voor tractoren is geen plaats in de baksteenovens: de paadjes tussen de rijen stenen zijn te smal. Daarnaast staan de meeste baksteenovens in gebieden waar in de verste verten geen benzinepompen zijn. Maar de belangrijkste reden is dat het veel goedkoper is om ezels en paarden het werk te laten doen.

De dieren vervoeren duizenden kilo’s stenen per dag. We nemen even een voorbeeld van een dier dat de stenen in een zadeltas moet vervoeren. Een ongebakken steen weegt 3 kilo. En één paard of ezeltje krijgt 50 bakstenen in zijn zadeltas. Reken maar uit hoe zwaar dat is: ongeveer net zo zwaar als 7 hele zware koffers. En een paard of ezeltje dat voor een kar is gespannen moet een lading stenen trekken die wel 1000 kilo weegt!!

De dieren brengen de ongebakken stenen naar de oven. Bij de oven worden de stenen uit de zadeltassen of van de kar gehaald. Het paard of ezeltje loopt met een lege kar of zadeltas terug naar de plek waar de stenen geladen worden en het verhaal begint weer van voren af aan.

De oven is een ovalen bouwwerk met een hoge schoorsteen. Een steen moet vijf dagen bakken. De gebakken stenen worden uit de ovens gehaald en gekoeld. Daarna worden de bakstenen weer op paarden en ezels geladen en in stapels gelegd, waar ze dan worden opgehaald door mensen en bedrijven die de bakstenen kopen.

Het probleem voor de dieren in de baksteenovens:

De dieren moeten te zware lasten dragen in de brandende zon, ze krijgen geen rust, geen drinkwater en nauwelijks voer. Zij zijn zwak en worden snel ziek. Daarnaast hebben ze vreselijke rugwonden door te zware stenen en slecht tuig. Ze hebben zweren op hun benen omdat ze struikelen over losse bakstenen die op het terrein liggen. En ze hebben wonden door stokslagen. Veel dieren overleven het zware werk niet: zij sterven, na een vreselijk leven te hebben gehad.

Wat doen de dierenartsen van Brooke voor de dieren in de baksteenovens?

De dierenartsen van Brooke gaan dagelijks met hun rijdende klinieken (een soort dierenambulance) naar de baksteenovens. Ze bezoeken meer dan 500 baksteenovens, waar ze jaarlijks tienduizenden paarden en ezels gratis behandelen. De eigenaren van de paarden en ezels krijgen les van de dierenartsen. Dit is wat de eigenaren van de dierenartsen leren:

• Dat een dier net als mensen pijn voelt, en dat ze hun paard of ezel niet meer mogen slaan.
• Dat ze hun dier niet te veel stenen in een keer moeten laten tillen, maar elke keer kleine beetjes, met voldoende rustpauzes.
• Dat ze hun dier voldoende water en vers groenvoer moeten geven.
• Dat ze hun dieren beter tuig moeten geven
• Dat ze losse bakstenen van de grond moeten oprapen.
  
  

Verder bouwt Brooke Hospital in de baksteenovens afdakjes en rustplaatsen en bouwt waterpompen en drinkbakken voor de dieren, en natuurlijk ook voor hun eigenaren.

Veel mensen luisteren goed naar de dierenartsen. Zij zien dat hun paard of ezeltje dankzij de adviezen sterk en gezond worden en dat de dieren daardoor beter kunnen werken. Daar heeft de eigenaar dus ook plezier van.