Veelgestelde vragen

Het is niet mogelijk om een stage te volgen, vrijwilligerswerk te doen of te werken in een Brooke-kliniek. Lees meer onder 'Over Brooke', bij werk en stage.

U bent van harte welkom om een Brooke-kliniek te bezoeken. De klinieken zijn geopend voor bezoekers van 9:00 tot 13:00 uur, met uitzondering van lokale feestdagen. Houdt u er alstublieft rekening mee dat een kliniek de deuren gesloten houdt wanneer er sprake is van een ernstig spoedgeval. Voor onze dierenartsen en verzorgers geldt vanzelfsprekend dat het belang van de dieren zwaarder weegt dan het belang van een bezoeker aan een kliniek. Voorbeeld: in 2008 was in Egypte een uitbraak van paardengriep. De dierenartsen hebben toen besloten om bezoekers te weren, in het belang van de honderden dieren die ze moesten behandelen.

In het uitgestrekte land India werkt Brooke uitsluitend met mobiele teams. Het kantoor in een buitenwijk van Delhi fungeert als uitvalsbasis. Als u Brooke-India wilt bezoeken, dan kan dit alleen door middel van een bezoek aan het kantoor.

In de volgende landen en plaatsen zijn kliniekcentra gevestigd:

Egypte: Cairo (hoofdkantoor), Luxor, Edfu, Aswan, Alexandrië, Mersah Matrouh en Mansourah (uitsluitend een kantoor dat de uitvalsbasis is voor mobiele teams). 
Pakistan: Lahore (hoofdkantoor en kliniek), Peshawar, Mardan, Multan en Karachi.
India: géén hospitaal, uitsluitend hoofdkantoor, en mobiele klinieken in New Delhi (hoofdkantoor) en Hyderabad.

Neemt u voor de adressen van de klinieken contact op met ons kantoor in Amsterdam: 020-6709229

Wij stellen het zeer op prijs als u ons na afloop van uw bezoek laat weten (liefst via e-mail) wat uw bevindingen zijn. We zijn erg blij met foto’s uit de klinieken. Graag mailen (max. 1MB, JPG) naar info@brooke.nl 

Onze ambassadeurs zijn bekende Nederlanders die met hoofd en hart achter onze doelstelling staan en die ons uit eigen beweging helpen waar ze kunnen. Hun agenda’s zijn overvol; ze worden dagelijks overvraagd. Wij zijn oneindig dankbaar voor hun hulp aan Brooke, die soms verder gaat dan wij durven dromen. Als we ze om wat voor reden dan ook nodig hebben, dan zijn onze ambassadeurs er voor ons.
Vrijwel elke dag krijgen wij de vraag of wij een of meerdere van onze ambassadeurs kunnen vragen om naar een evenement of actie te gaan, bijvoorbeeld om namens Brooke een cheque in ontvangst te nemen, of een gratis optreden te verzorgen. Onze ambassadeurs krijgen die vraag ook soms rechtstreeks. Wij hopen dat u er begrip voor kunt opbrengen dat de kans dat een ambassadeur komt vrijwel nihil is. Soms wordt ons door mensen gemeld: “als Brooke-ambassadeur X niet wil komen, dan gaat onze actie niet naar Brooke, maar naar een ander doel”. Tegen degenen die met dit soort overwegingen een actie organiseren, kunnen we alleen maar zeggen - en onze ambassadeurs staan daar volledig achter – dat het niet gaat om de ambassadeurs, maar om het doel: de lijdende werkpaarden en ezels die baat zullen hebben bij uw actie.
Wij zijn immens dankbaar voor iedere actie die helpt het leven van de werkpaarden en -ezels in derde wereldlanden draaglijker te maken!

Op onze website staat informatie over hoe u Brooke kunt helpen. Om kosten van folders en porto zo laag mogelijk te houden kunt u hier ook het één en ander downloaden en uitprinten. Heeft u specifiek materiaal nodig voor promotie, neemt u dan alstublieft contact op met ons kantoor via email.

Een individueel werkdier sponsoren/adopteren is in de praktijk niet werkbaar. De belangrijkste reden is dat de dieren die door de Brooke-dierenartsen worden behandeld het eigendom zijn van straatarme eigenaren. Deze mensen zijn voor hun levensonderhoud volledig afhankelijk van hun werkpaard of –ezel, dus ze hebben hun dier hard nodig. Elke eigenaar die zijn dier vrijwillig laat behandelen in een Brooke-kliniek krijgt voorlichting over de verzorging van zijn dier, waarmee in de meeste gevallen toekomstig leed wordt voorkomen. Door de tijdelijke aard van de behandeling is het dus niet mogelijk om een dier te sponsoren/adopteren. Het is juist de bedoeling dat de dier-eigenaren zelf leren hoe ze hun dier moeten verzorgen, in plaats van dat ze afhankelijk worden van steun van buitenaf. Voorts zou sponsoring van individuele dieren een administratie vereisen die dermate omvangrijk is dat de dierenartsen niet toe zouden komen aan hun taken: diergeneeskundige hulp en voorlichting. Bedenkt u zich maar eens dat Brooke Hospital for Animals per jaar hulp geeft aan honderdduizenden paarden en ezels. En Brooke Hospital for Animals wil nog veel meer dieren bereiken. Sponsoring/adoptie van individuele dieren zou deze ontwikkeling in de weg staan.

Brooke streeft naar structurele hulp op grote schaal. Schenkingen van tuig uit het westen zijn niet structureel van aard. Stel, u schenkt zes bitten. Daarmee zijn zes dieren geholpen, terwijl er, in elke Brooke-kliniek, tienduizenden dieren geholpen moeten worden. Brooke stimuleert de plaatselijke nijverheid tot het vervaardigen en repareren van diervriendelijk tuig. Er worden gratis cursussen gegeven aan lokale hoefsmeden, tuigmakers en reparateurs. Met de verbetering van de kwaliteit van de goederen wordt vraag en aanbod gestimuleerd. Dus niet alleen de paarden en ezels, maar ook de mensen die hun brood verdienen met facilitaire diensten op het gebied van paarden hebben baat bij dit beleid van Brooke.
Voorts zijn de invoerrechten die op goederen moeten worden betaald in landen als Egypte of India hoger dan de werkelijke waarde van de goederen.
Als u Brooke wilt helpen, dan kunt u het beste de goederen zelf verkopen, en de opbrengst daarvan schenken aan Brooke.

Brooke Hospital krijgt soms de vraag of de Brooke-klinieken kunnen worden geholpen met het doneren van medicijnen of andere medische hulpmiddelen. Bijvoorbeeld niet-gebruikte restanten medicijnen van Nederlandse dierenklinieken, of partijen medicijnen die nog wel bruikbaar zijn maar die “over de datum zijn”,  en die daarom in Nederland niet meer mogen worden toegediend. 

De Brooke-centra verzorgen hun eigen medicijnen, die makkelijk verkrijgbaar zijn in het desbetreffende land. Het gaat hierbij niet om één doos of een paar dozen medicijnen, maar om duizenden dozen. De Pakistaanse Brooke-afdeling bijvoorbeeld behandelt op jaarbasis zo’n 150.000 werkpaarden en ezels. De toevoer van medicijnen moet constant en stabiel zijn, en dus niet eenmalig of incidenteel. De dierenartsen hebben niets aan een doos gedoneerde medicijnen die binnen een paar weken leeg is. En daarnaast moeten de medicijnen betaalbaar zijn. Soms worden door Brooke Hospital medicijnen gebruikt die uitstekend werken, maar die in Nederland allang achterhaald zijn door modernere en duurdere varianten.   

Voorts is het exporteren van geneesmiddelen naar het buitenland een complexe aangelegenheid. Om geneesmiddelen te exporteren zijn vergunningen nodig. Ook moeten de geneesmiddelen in het ontvangende land zijn getest en toegestaan. Daarnaast moeten er kosten worden gemaakt voor transport, douane, en opslag in Nederland en in het ontvangende land. Ook dient rekening te worden gehouden met het feit dat een dergelijke medicamenten-donatie tijd en energie vergt van de lokale Brooke-medewerkers .

Samenvatting: de lokale Brooke-organisaties hebben een eigen beleid in de keuze voor en de aankoop van geneesmiddelen en medische hulpmiddelen, omdat het praktisch is en (kost-)efficiënt.

De Brooke-organisatie heeft er het meeste baat bij aan als men fondsen doneert, waarmee onder andere de benodigde medicijnen en goederen lokaal kunnen worden ingekocht.

Onze dierenartsen zijn gespecialiseerd in het behandelen van paarden, ezels en muilezels. 99 procent van de hulpverlening is aan paarden en ezels, en alleen paarden en ezels worden voor opname toegelaten in de kliniek. Maar in principe worden alle dieren die worden binnengebracht behandeld, dus ook bijvoorbeeld geiten en kleine huisdieren.

Dat verschilt per dierenarts. De ene arts heeft een opleiding gevolgd aan een veterinair opleidingsinstituut binnen het leger, de andere arts heeft een veterinaire opleiding genoten aan een hogeschool of universiteit in een grote stad, en weer anderen zijn opgeleid in lokale dierenartspraktijken. De Engelse veterinair directeur van Brooke Hospital houdt toezicht op de aanstelling van nieuwe dierenartsen.

Helaas kunnen wij geen hulp bieden aan alle noodlijdende werkpaarden en -ezels in de wereld. Onze hulp beperkt zich tot het werkgebied dat beschreven staat op deze website. Dit zijn gebieden waar zich grote concentraties aan werkpaarden en –ezels bevinden, die toebehoren aan de allerarmsten van de wereldbevolking. Tip: bent u dierenliefhebber en gaat u op vakantie in een gebied dat niet op onze site is beschreven, raadpleeg dan voor u op reis gaat de gerenommeerde site: www.worldanimalnet.org  en noteer naam en adres van een dierenbeschermingsorganisatie in het land/gebied dat u gaat bezoeken. Mocht u ter plekke worden geconfronteerd met dierenleed, noteer de locatie, maak foto’s en een verslag, en stuur deze op naar desbetreffende organisatie.

Over het algemeen kan een groot aantal eigenaren het zich veroorloven om hun dier voldoende goed voer te geven. Niet armoede, maar onwetendheid over de juiste voeding en verzorging van het dier is de grootste vijand. Voorbeeld: veel eigenaren geven hun paard geplet stro. Zij weten niet dat stro nauwelijks voedingswaarde heeft. Eigenaren krijgen van Brooke uitleg over verantwoord voer, dat beschikbaar en betaalbaar of gratis is. Eén van de belangrijkste taken van de veterinaire teams is om alle paarden en ezels te controleren op wormen en indien nodig te ontwormen. Wanneer de dieren wormvrij zijn, kunnen ze hun voedsel optimaal gebruiken (omzetten in energie).

We kunnen, willen en mogen niet passief toekijken hoe dieren met de verschrikkelijkste verwondingen moeten werken tot ze er dood bij neervallen. Wanneer een werkpaard of ezel dood gaat koopt de eigenaar een nieuw dier; hij moet immers zijn geld verdienen en overleven. En de ellende begint weer van voren af aan.

Brooke wil de gewoontes van de eigenaren doorbreken, in economisch en humaan opzicht. Door voorlichting proberen wij de eigenaar te laten inzien dat een gezond dier meer rendement oplevert dan een levend wrak. Uiteindelijk is ons doel dat eigenaren hun paard of ezel gaan beschouwen als een lid van de familie dat met liefde en zorg moet worden behandeld.

Soms lijken oplossingen eenvoudig: zet er machines neer, doneer auto's, en maak werkdieren daarmee overbodig. Helaas, zo eenvoudig is de realiteit niet.

Er worden wereldwijd 60 miljoen paarden en ezels ingezet als werkdier, en naar schatting 10 procent van deze werkdieren heeft het slecht. Zelfs al zouden wij vanuit Nederland een aantal auto’s/tractoren schenken, dan zou dat geen oplossing zijn: om te beginnen zijn er tienduizenden baksteenfabrieken, in India, Pakistan en Egypte. Daarnaast is de kans groot dat men de auto’s/tractoren doorverkoopt, of voor andere doeleinden gebruikt.

Het probleem moet bij de basis worden aangepakt: de baksteenfabriek-eigenaren in die landen moeten zelf gaan inzien dat tractoren uiteindelijk veel meer rendement opleveren dan werkdieren. 

Al zo’n 10 jaar lang is er, met name in Egypte, een toename van tractoren in de baksteenfabrieken. Echter, het inzetten van tractoren is beperkt tot het uitgestrekte fabrieksterrein, waar de stenen worden gedroogd.  In het midden van het fabrieksterrein ligt een bouwwerk, waar de stenen worden gebakken en waarin zich de oven bevindt. De poortjes van dat bouwwerk zijn klein, om de hitte binnen te houden. De poortjes zijn net groot genoeg voor ezel en kar, of mens met bakstenen op de rug.

Ook de stijgende benzineprijzen remmen de ontwikkeling van gemotoriseerd vervoer, en de meeste gebieden waar baksteenfabrieken staan hebben geen goede infrastructuur: de wegen zijn onverhard, er zijn niet voldoende benzinepompen, en er zijn geen onderhoudsmonteurs. Omdat bijvoorbeeld in India de baksteenfabrieken worden verplaatst wanneer de kleigrond uitgeput is, heeft het niet eens zin om benzinepompen neer te zetten of verharde wegen aan te leggen. Tot slot is de combinatie arbeider/werkdier nog altijd het goedkoopste productiemiddel.

Zolang mensen werkdieren blijven inzetten, zullen de Brooke-dierenartsen hulp bieden aan de werkdieren. En uiteindelijk is Brooke Hospital for Animals natuurlijk geen autoleverancier, we geven diergeneeskundige hulp en voorlichting.   

Gemotoriseerd vervoer is overigens slechts een onderdeel in de richting van structurele verbetering. Armoede en onwetendheid zijn de grootste veroorzakers van het dierenleed. Immers, hoe kan je je dier goed verzorgen als je niet eens in staat bent om je kinderen te voeden? Door straatarme mensen te leren hoe ze hun dier moeten verzorgen, gaan zij vanzelf inzien dat zij er baat bij hebben dat hun werkdier gezond is. Naast diergeneeskundige hulp is voorlichting dan ook een speerpunt van Brooke. Voor elk werkgebied ontwikkelen en implementeren onze dierenartsen een speciaal educatieprogramma, gericht op het beïnvloeden van diereigenaren en mensen die met dieren werken, en dat werpt zijn vruchten af. De eigenaren van baksteenfabrieken worden bewust gemaakt van het leed van de werkezeltjes. In een aantal baksteenfabrieken waar Brooke al langere tijd komt is een stal gebouwd met een goede stalknecht die begeleid wordt door de Brooke-dierenartsen, worden geen stokken meer gebruikt, en worden de werkdieren per toerbeurt ingezet, zodat ze een paar uur per dag kunnen rusten.

Er is wel degelijk verbetering in de leefomstandigheden van de werkdieren in landen als India en Egypte. Ook in de baksteenfabrieken. In de gebieden waar onze lokale dierenartsen werken gaat het stapje voor stapje beter met de dieren. Maar de weg die onze dierenartsen nog te gaan hebben is lang. Terwijl u dit leest, worden aan de andere kant van de wereld tienduizenden paarden en ezels geholpen en worden eigenaren het belang van dierenwelzijn bijgebracht, door bevlogen Brooke-medewerkers met een doel en een missie. De donateurs van Brooke Hospital for Animals, stellen hen daartoe in staat.

Voor elke dierenarts - opgeleid om dieren beter te maken - is euthanasie een moeilijke beslissing. Maar een dier dat vreselijk veel pijn lijdt, of een dier dat veel te oud is om te werken en op het punt staat op straat in te storten, moet uit zijn lijden worden verlost. Vanuit het oogpunt van dierenwelzijn is euthanasie de meest humane beslissing.

Dorothy Brooke hield in 1934 de door haar opgekochte oude legerpaarden – op voorwaarde dat ze niet te veel pijn leden - een paar dagen in de kliniek. Daar verbleven de dieren in alle rust en waardigheid, temidden van hun lotgenoten. Daarna liet men ze inslapen. In de Brooke-centra die een eigen hospitaal hebben wordt dit vandaag nog steeds zo gedaan. Maar er zijn ook centra waar alleen wordt gewerkt met mobiele teams, die hun activiteiten “in het veld” uitoefenen. Deze teams bepalen per geval wat de beste beslissing is vanuit het oogpunt van dierenwelzijn. Paarden en ezels die vreselijk pijn lijden, en die diergeneeskundig niet meer te redden zijn, worden door de Brooke-dierenartsen op humane wijze uit hun lijden verlost.

Euthanasie is in onze zienswijze een humane oplossing. Het alternatief is dat de diereigenaren hun doodzieke, stokoude, of stervende dier aan zijn lot overlaten; het paard of ezeltje sterft langs de kant van de weg.

In alle Brooke-centra wordt humane euthanasie toegepast door speciaal opgeleid personeel. Het gebeurt zoals in Nederland: door middel van een injectie, of een overdosis aan verdovingsmiddelen (of een combinatie van verdovingsmiddel en andere speciale medicamenten), of door een enkel schot in het hoofd.

Sommige ernstige gevallen zouden met injecties en medicamenten overeind gehouden kunnen worden. Maar daarmee zouden de dierenartsen de kwelling voor het dier verlengen. De eigenaar heeft immers zijn werkdier nodig om geld te verdienen voor zijn gezin, dus hij zou zijn doodzieke dier dan weer laten werken.

Euthanasie mag alleen worden toegepast als de eigenaar ermee instemt. Het komt regelmatig voor dat een eigenaar weigert zijn dier op te geven. Hiervoor gelden soms religieuze, maar meestal financiële overwegingen. Het werkdier is de enige bron van inkomsten voor de eigenaar en zijn familie. Zonder werkdier is er geen geld, dus kiest de eigenaar ervoor zijn doodzieke dier toch door te laten werken. Maar er zijn ook emotionele en principiële overwegingen die eigenaren doen weigeren hun dier te laten inslapen, zoals geloofsovertuiging, cultuur en eeuwenoude tradities. De Brooke-medewerkers gaan dus zeer voorzichtig te werk. Met geduld, en met respect voor de culturele achtergrond en geloofsovertuiging van de eigenaar probeert de dierenarts de eigenaar te overtuigen dat euthanasie het beste is voor het dier. En om het financiële verlies van een gezin te compenseren, wordt in de meeste Brooke-centra een bescheiden financiële tegemoetkoming aangeboden aan de eigenaar. Dit bedrag is lager dan de marktwaarde van een paard, ezel of muildier. Met het bedrag kan de eigenaar bijvoorbeeld een dier lenen, of op afbetaling kopen. In ieder geval kan hij zijn gezin te eten blijven geven. Belangrijk: de geldelijke compensatie is bescheiden, om misbruik te voorkomen.

De Brooke aanpak van veterinaire hulp gecombineerd met voorlichting aan de diereigenaren, is buitengewoon effectief in de meeste gebieden waar Brooke operationeel is. Maar in het Archeologische Park van Petra, het werkgebied van Brooke in Jordanië, had deze aanpak nauwelijks effect.  De mentaliteit van de ezeldrijvers en koetsiers ten opzichte van het welzijn van hun paard of ezel verbeterde niet in het Archeologische Park, ondanks alle inspanningen van de Brooke-dierenartsen, die hun werk deden vanuit het kleine Brooke-kliniekje aan het begin van het park. Ondanks de waarschuwingen en uitleg van de Brooke-dierenartsen bleven de eigenaren hun paarden en ezels opjagen om telkens weer de ronde te maken door het park, tientallen keren per dag, zonder enige rust voor het dier. En de toerist – zich niet bewust van het leed van het paard of ezeltje - bleef het spel spelen van afdingen, om het ritje zo goedkoop mogelijk te houden. Ondertussen bleven de Brooke-dierenartsen paarden en ezels behandelen, zonder dat er aan de basis een structurele verbetering plaatsvond. Het roer moest om.

Brooke-Jordanië heeft besloten om de aanpak te wijzigen en de verantwoordelijkheid voor het welzijn van de paarden en ezels neer te leggen waar deze hoort: bij de diereigenaren en bij de plaatselijke autoriteiten. In maart 2010 is Brooke-Jordanië een samenwerkingsverband aangegaan met de Jordaanse overheid, de plaatselijke Horse Owners Association en de autoriteiten die het Archeologische Park beheren (Petra Archaeological Park). 

De gedachte hierachter is dat partijen die zich verantwoordelijk voelen, zich actiever zullen bezighouden met een verbetering van de situatie. De plaatselijke Brooke-dierenartsen hebben goede banden met de plaatselijke autoriteiten en de lokale omstandigheden in Petra bieden dus ruimte voor een dergelijke constructie. Niet overal waar Brooke werkt is dit het geval.

In het kader van de samenwerking is de Brooke kliniek bij de ingang van het park overgedragen aan de Jordaanse overheid en de daar werkzame  dierenartsen  zijn door de overheid aangesteld. Er zijn nog steeds twee Brooke-dierenartsen in Petra aanwezig, die de overheidsdierenartsen adviseren en die daarnaast in samenwerking met genoemde partijen bezig zijn met het opzetten van een toeristen-campagne.  Het hoofddoel van deze toeristen-campagne is de verbetering van het welzijn van de paarden en ezels die in het Archeologische Park gebruikt worden om toeristen te vervoeren langs de monumenten. De campagne richt zich op de belangrijke rol die de toerist kan spelen bij het verbeteren van de situatie. De goed voorgelichte en geïnformeerde toerist kan een bewuste keuze maken om zich wel of niet per paard of ezel te laten vervoeren en zoja, om dan voor een goed verzorgd dier kiezen. Op deze manier worden de eigenaren van de dieren aangemoedigd om goed voor hun paard of ezel te zorgen en draagt ook de toerist zijn verantwoordelijkheid. 

De eerste stappen zijn gezet. De medewerkers van Brooke-Jordanië hebben goede hoop dat de nieuw ingeslagen weg de juiste is.

Brooke Jordanië wordt door onze moederorganisatie in Engeland ondersteund met fondsen.

Meer informatie over Verantwoord Toerisme, klik hier.