In 2011 brak in Egypte een revolutie uit die het land volledig op z’n kop zette. De politieke situatie is nog altijd niet stabiel en de toeristen blijven weg. Dit heeft grote gevolgen voor Egypte, een land waarvoor de toeristenindustrie een belangrijke pijler is. Ezeleigenaar Fares uit Luxor maakt duidelijk wat het voor hem betekent.
Fares leeft met zijn vrouw en kinderen in een kleine landbouwgemeenschap op de westoever van de Nijl in Luxor, waar ook zijn moeder, zussen, neven en nichtjes wonen. De enige bron van inkomsten zijn de ezelritten met de toeristen naar de tempels en de graven van de farao’s in het beroemde Dal der Koningen. Fares zorgt goed voor zijn drie ezels, zoals ook zijn vader en opa dat deden. Brooke-dierenarts Dr. Amin kent de vriendelijke Fares goed. Het huis van de familie ligt op 10 minuten loopafstand van de vaste bezoekplaats waar het mobiele Brooke-team elke maandag staat. Fares heeft al veel over diergezondheid geleerd, maar als één van zijn ezels iets mankeert wat hij niet zelf kan oplossen brengt hij het dier naar de dierenarts. Vandaag komt Fares langs met een ezeltje dat niet goed eet, omdat het last heeft van zijn gebit. Die diagnose heeft Fares zelf gesteld.
De tanden van het diertje zitten vol haken, die door de assistenten van dierenarts Amin kundig worden verwijderd met een rasp. 
Fares heeft zijn zoon Hamdy meegenomen. Fares vertelt: “Hamdy gaat ’s ochtends naar school en ’s middags helpt hij me bij de ezelritten. Hij leert snel en spreekt zelfs al een beetje Engels. Toen de revolutie vorig jaar uitbrak, hadden we geen idee wat er zou gaan gebeuren. We hadden niet raar opgekeken als de toeristen een paar weken zouden wegblijven. Maar nu, anderhalf jaar later, komen ze nog steeds niet. Voorheen hadden we een aantal klanten per dag, vaak kleine groepjes. Nu moeten we blij zijn als we één keer in week een paar toeristen kunnen rondleiden. Vlak voor de revolutie had ik genoeg gespaard om een stenen huis te bouwen, met een stal erbij. In december waren alle muren klaar, maar nu gaat al het geld op aan eten en de school voor de kinderen. Een dak voor ons huis kan ik niet meer betalen. We leven onder zeildoeken en golfplaten. Het is een koude winter geweest. Mijn vrouw en kinderen en mijn overige familieleden moeten eten, en ook onze ezels moeten worden gevoerd. Over een tijd zullen zeker weer toeristen komen om de monumenten in Luxor te bewonderen, maar wanneer dat zal zijn weet niemand. Tot die tijd zullen we ons moeten redden. Ik ben in ieder geval blij dat Dr. Amin er altijd voor ons is. Ik ben aan mijn ezels gehecht. Ze hebben me altijd geholpen, en ik wil niet dat het zo ver komt dat ik er een paar zou moeten verkopen.”
Dierenarts Dr. Amin: “zowel de mensen als de dieren lijden eronder dat de toeristen wegblijven. Wij proberen te helpen, door de dieren gratis te verzorgen, door het toedienen van ontwormingskuren, door te zorgen voor extra krachtvoer. Zorgde iedereen in Egypte maar zo goed voor zijn dieren als Fares. Als dierenarts leer je luisteren naar wat mensen vertellen over hun dier, en over hun eigen sociale achtergrond. Tegenwoordig horen we veelvuldig hoe zwaar de tijden zijn.
Ik denk dat we met onze wekelijkse werkbezoeken ook een sociale functie vervullen.”
* verhaal uit Brooke Nieuwsbrief Zomer 2012*