Kim, 29 mei

Vandaag ben ik met dr. Mohamed mee geweest naar een nieuw werkgebied van Brooke: Nagda. In één van de dorpjes in dit gebied zit een lokale (niet-Brooke) kliniek voor herkauwers en pluimvee. Helaas weten de mensen daar weinig van paardachtigen, dus die taak is weggelegd voor Brooke. Eenmaal op de plaats van bestemming werden we weer bekeken of we aliens waren. Ik was waarschijnlijk de eerste buitenlander die ze ooit hebben gezien. Het begon met één man die kwam met zijn ezel, maar al vrij snel was het een drukte van jewelste en kon ik lekker aan de slag. Het was erg warm, 32-35 graden, maar het ging goed. Dr. Mohamed heeft de mensen verteld wat Brooke is en wat ze doen. Als ze Brooke nodig hebben kunnen ze altijd bellen.

Op de terugweg zag ik mijn eerste ik-ga-meteen-huilen-geval. Langs de kant van de weg lag een ezeltje op zijn zij. Hij tilde nog net zijn hoofd op. We hebben de auto aan de kant gezet en het dier onderzocht. Zijn rechter achterbeen was net boven de hak gebroken; compleet gebroken. Het was enorm gezwollen. Op het moment dat ik de het dier aan het filmen was met mijn cameraatje, ging de waterkraan open. Hoe kunnen mensen dit hun dier aandoen? Het dier moest ge-euthanaseerd worden, dat stond vast. Maar zonder eigenaar begin je niks. Dr. Mohamed is naar het hoofd van een schooltje aan de overkant gegaan om te vragen of hij wist wie de eigenaar was. Na overleg met de mensen van het schooltje hebben we toen het ezeltje laten inslapen.

En of dit nog niet genoeg was voor vandaag sprong de achterruit van de auto bij het dichtdoen van de klep en raakte Samir gewond, terwijl dr. Mohamed ook gewond was geraakt door een achterhoef. Gelukkig ben ik ongedeerd gebleven. Na de lunch ben ik wel weer aan de schijterij geweest, maar niet zo ernstig, dus het zal wel niks zijn.